Herken de overlever in je kind (en in jezelf)
- Suzanne de Graaf
- 11 sep 2024
- 1 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 1 jan

We zijn allemaal geprogrammeerd om te overleven. Zoals je in de natuur dieren ziet vechten, wegrennen of bevriezen, zo kunnen wij dat als mensen ook doen.
Wanneer als kind niet aan onze (emotionele) basisbehoeften is voldaan, dan gaan we automatisch in een overlevingsstand. Want er is niets zo eng als toegeven dat je ouders je niet kunnen geven wat je nodig hebt. Dus wat ga je dan doen? Zelf heel erg je best doen (perfectionisme of pleasen), anderen de schuld geven of altijd maar boos of ontevreden zijn of misschien wel ontkennen dat je überhaupt behoeften hebt.
Al deze strategieƫn om te 'overleven' helpen je als je jong bent. Want je hoeft dat hele nare gevoel even niet te voelen. Maar in een volwassen leven, kan het in de weg gaan staan. Zeker als het patronen zijn geworden die niet helpend zijn. Dat het kinderfeestje van jouw kind helemaal perfect moet zijn, gaat niet helpen om jouw oude behoefte 'gezien worden' te vervullen. Of als jouw strategie 'vermijding' is geweest en je hebt in je volwassen leven een liefdesrelatie, dan gaat het in de weg staan om dingen niet bespreekbaar te maken.
Daarom is het belangrijk om je overlevingsstrategie en dat van je kind te gaan herkennen. Te zien welke behoefte erachter zit. De emoties te doorvoelen die daarbij horen. En ook te kijken hoe de behoefte wel vervuld kan worden. Hopelijk krijgt je kind dan niet te veel last van belemmerende patronen in het volwassen leven.
Opmerkingen